Jagodna (Góry Bystrzyckie)

Góry Bystrzyckie sąsiadują z Górami Orlickimi, a ich najwyższe szczyty są na tyle blisko siebie, że można je zdobyć w czasie jednego weekendu. Zaplanowana na dwa dni trasa przewidywała nocleg w Zieleńcu (Ośrodek Wypoczynkowy Absolwent) oraz konieczność przedostania się z Przełęczy nad Porębą (nieopodal Długopola Zdroju) do miejsca noclegu. Jako że czasem lubimy sobie utrudniać życie, postanowiliśmy nie korzystać tym razem z pomocy osób trzecich.

Tomasz przygotował następujący plan:

• przyjeżdżamy do Zieleńca w piątek wieczorem, wypakowujemy z auta rowery,
• w sobotę jedziemy samochodem na Przełęcz nad Porębą, gdzie zostawiamy auto i ruszamy do Zieleńca (przez Jagodną),
• w niedzielę zdobywamy Orlicę i wracamy do Zieleńca po rowery, a następnie dostajemy się nim do samochodu na Przełęczy nad Porębą i wracamy do domu.

Udało nam się plan ten zrealizować 🙂

W sobotę, zostawiwszy auto pod opieką właścicielki Agroturystyki “Chata na Przełęczy”, ruszyliśmy z Przełęczy nad Porębą  na północ, zdobywając Jagodną (977 m n.p.m.). Kontynuowaliśmy wędrówkę  do schroniska PTTK Jagodna, gdzie zjedliśmy obiad (porcje są tak olbrzymie, że wystarczyłoby nam jedno danie na dwoje, ale oczywiście zamówiliśmy dwa). Idąc wciąż  minęliśmy Rozdroże Pod Uboczem. Gdy skręcający w prawo  spotkał się z oznaczoną na mapie zieloną przerywaną kreską ścieżką, ruszyliśmy tą właśnie trasą na wprost (zamierzaliśmy dotrzeć nią do zielonego szlaku i nim dojść do Rezerwatu Torfowisko pod Zieleńcem). Niestety na tej ścieżce było tyle atrakcji (kijanki, traszki, żaby, padalec), że dopiero po ok. 1,5 kilometra zorientowaliśmy się, że brakuje nam czapki Tomka. Powrót tą samą drogą pozwolił nam odzyskać zgubę, ale zniechęcił nas do zawrócenia na trasę, którą dwukrotnie już przeszliśmy. Ruszyliśmy zatem , który doprowadził nas do Rozdroża pod Bieścem, a stamtąd  do Rezerwatu Torfowisko pod Zieleńcem. Do Zieleńca dotarliśmy .

Poniżej zdjęcia z tej części wyprawy i wykres graficzny.

Dalsza część weekendowego wypadu w kolejnym poście – Orlica (Góry Orlickie).

Zaznaczyć należy, że było bardzo słonecznie.

Niemal bezchmurnie.

I do tego ciepło.

A trasa z przełęczy wiodła na Jagodną trasą, w której cień był towarem deficytowym.

Niewiele było też widoków, gdyż przesłaniały je wysokie drzewa.

Stromo opadające wschodnie zbocze Gór Bystrzyckich odsłoniło jednak panoramę Bystrzycy.

Wszystko to – może z wyjątkiem braku widoków – spowodowało, że musieliśmy się często nawadniać.

Niezauważalnie zbliżyliśmy się do szczytu, na którym stoi ambona.

Odwieczne pytanie: “Jakoś tu weszłam…”

“… ciekawe jak zejdę?”.

Z ambony widoków nie było.

Zdjęcie szczytowe – Jagodna 977 m n.p.m.

Przed nami droga do Przełęczy Spalonej.

I wieża, na którą tylko Tomek wszedł.

Za Przełęczą Spaloną droga była już w znacznej mierze zacieniona…

… choć wcale nie stało się chłodniej.

Tomek nie potrafił odmówić sobie sjesty po obiedzie 🙂

Leśne maszyny 🙂

Na postoju zawarliśmy nową znajomość.

“Pójdziemy skrótem”.

Jedna z wielu atrakcji spotkanych w czasie wędrówki skrótem.

I kolejne. Właściwie każda kałuża była zamieszkana.

Znów na szlaku – skrót nie oszczędził nam ani czasu, ani drogi. Na szczęście znaleźliśmy zagubioną czapkę 🙂

Trzeba przyznać, że wrażenie robili nie tylko mieszkańcy kałuż, ale i one same 🙂

W rezerwacie przyrody …

… główną atrakcją są oczywiście torfowiska …

… i możliwość chodzenia wręcz po nich 🙂

Fragment rezerwatu zwiedzać można wygodnie dzięki specjalnej kładce.

Brzoza karłowata – relikt epoki lodowcowej. Oprócz Torfowiska pod Zieleńcem występuje jeszcze tylko w dwóch miejscach w Polsce.

Spotkaliśmy także znaną z wyprawy w Izery wełniankę.

Widok na torfowiska.

Leśny skrzat Torfik, mieszkaniec Torfowisk pod Zieleńcem 🙂 Obok mapa rezerwatu.

Na wieży widokowej na Topielisku (torfowisko wysokie).