W ostatni weekend lipca 2017 r., z inicjatywy Ani i Zbyszka, wraz z ich córkami Olą i Natalią, udaliśmy się do Pragi. Od dawna wybieraliśmy się już do stolicy Czech, ale zawsze bez sukcesu, jak sójki za morze. Propozycja wspólnego wyjazdu padła zatem na podatny grunt. Wypad do Czech połączyliśmy ze “zwrotem” dzieci, które odwiedziły nas we Wrocławiu. Spotkaliśmy się w Pradze w czwartek wieczorem. Lało. W piątek pogoda jeszcze była trochę rozkapryszona, w sobotę było pięknie, a w niedzielę upalnie. Ale po kolei.
Zatrzymaliśmy się w Hotelu Abito Praga. Hotel znajduje się w południowo-wschodniej części Pragi, do Mostu Karola jest ok. 7 km w linii prostej. Odległość od centrum i niezbyt zróżnicowane śniadania (z niewielką ilością świeżych warzyw) są minusami tego hotelu. Niewątpliwymi plusami są za to: cena, duży parking, dobry dojazd z autostrady, bliskość przystanku tramwajowego oraz dostępność pokoi rodzinnych (dwóch połączonych przedsionkiem pokoi), co w przypadku rodziców z dziećmi się sprawdza. Tramwajem w ok. 20-25 minut dojechać można w okolice zabytkowego centrum. 30-minutowy bilet normalny kosztuje 24 CZK, 90-minutowy – 32 CZK. Dzieci do lat 6 i osoby powyżej 70 roku życia podróżują za darmo, dzieci w wieku 6-15 lat za bilet płacą połowę ceny. Dostępne są także bilety 24-godzinne (za 110 CZK) oraz 72-godzinne (za 310 CZK). Bilety można było kupić w recepcji hotelu.
Teraz trochę historii 🙂 Niegdyś na terenie obecnej Pragi znajdowało się pięć niezależnych miast: Stare Miasto, Nowe Miasto, Josefov, Malá Strana i Hradczany. W 1784 r. miasta te zostały połączone i utworzyły obecną Pragę. Nazwa stolicy Czech (Praha) pochodzi od czeskiego słowa práh (próg) i związana jest z położeniem miasta nad progiem rzecznym – miejscem przeprawy na Wełtawie, znajdującym się niedaleko Mostu Karola. Dziś Stare Miasto, Nowe Miasto, Josefov, Malá Strana i Hradczany to dzielnice Pragi, znajdujące się w centrum miasta.
W piątek, po śniadaniu, ruszyliśmy na zwiedzanie. Na pierwszy ogień wybraliśmy Stare Miasto z Rynkiem Staromiejskim i Mostem Karola oraz dzielnicę Malá Strana z Rynkiem Małostrańskim i wzgórzem Petřín. Na wzgórzu zwiedziliśmy wieżę widokową (Petřínská rozhledna) i lustrzany labirynt (Zrcadlové bludiště). Warto wspomnieć tu o cenach za bilety wstępu: pojedynczy bilet dla osoby dorosłej kosztował 210 CZK; bilet rodzinny (2 osoby dorosłe + 2 dzieci) zaś 450 CZK.
Václavské náměstí, czyli Plac Wacława – główna ulica Pragi. Długa na 750 m, szeroka na 60, robi wrażenie 🙂
W tle Muzeum Narodowe (w remoncie) i pomnik Św. Wacława, od którego plac wziął nazwę. A główni bohaterowie zdjęcia to (od prawej): Ania, Natalia, Ola, Zbyszek i Tomek.
Na Placu Wacława w czasie Aksamitnej Rewolucji w 1989 r. demonstrowały tysiące Czechów, domagających się demokratyzacji państwa.
Plac Wacława w czasie lekkiego opadu deszczu. Woda bańkom mydlanym nie przeszkadza.
Staroměstské náměstí czyli Rynek Staromiejski. W tle gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem.
Gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem z charakterystycznymi, 80-metrowymi, wieżami. Okno we frontowej ścianie ma 28 m wysokości.
Ratusz Staromiejski w Pradze (Staroměstská radnice) składa się z kilku połączonych ze sobą kamienic. Narożna część z wieżą była w czasie naszej wizyty w remoncie. Na widocznej z prawej strony zdjęcia części ratusza, pod herbem Pragi, znajduje się motto miasta: Praga Caput Rei Publicae (Praga głową republiki).
Praski zegar astronomiczny na ścianie ratusza. Pochodzi z XV w. i składa się z części astronomicznej (pokazującej położenie ciał niebieskich), kalendarzowej (z malowidłami symbolizującymi miesiące) i animacyjnej (z ruchomymi figurkami apostołów oraz personifikacjami Śmierci, Turka, Marności i Chciwości) – ostatniej części nie widzieliśmy 🙁
Na pierwszym planie pomnik Jana Husa, postawiony w 500 rocznicę spalenia reformatora na stosie (tj. w 1915 r.); w głębi barokowy Kościół Św. Mikołaja.
Pomnik Husa z innej perspektywy oraz Kościół NMP przed Tynem. Wieże kościoła kryte są ostrymi hełmami z czterema wieżyczkami.
Kościół Św. Mikołaja.
Na początku Mostu Mánesa. Za plecami po lewej Rudolfinum (audytorium muzyczne), a w głębi Uniwersytet Karola, Wydział Sztuk.
Most Mánesa (Mánesův most) na Wełtawie, sąsiadujący z Mostem Karola. Po drugiej stronie rzeki wzgórze zamkowe Hradczany.
Widok z Mostu Mánesa na Most Karola.
Most Karola, nad nim Wzgórze Petřín, na środku Kościół Św. Mikołaja na Rynku Małostrańskim, po prawej Hradczany.
Hradczany. Po lewej górująca na wzgórzu Archikatedra Świętych Wita, Wacława i Wojciecha, w centralnej części Zamek Praski.
Hradczany i Most Mánesa.
Gotycka wieża na wschodniej stronie Mostu Karola (wieża mostowa Starego Miasta). Obok widoczny pomnik Karola IV.
Pomnik Cesarza Karola IV przy moście, który jego imię przyjął dopiero w XIX w. Początkowo most nazywany był Mostem Kamiennym lub Praskim.
Most ozdobiony jest 30 posągami świętych. Ma ponad 500 m długości i 9,5 m szerokości, spoczywa na 15 kamiennych filarach.
Kitki na Moście Karola (są też setki innych turystów). W tle Hradczany.
Most Karola jest deptakiem. Kiedyś jeździł nim tramwaj konny. W tle widoczne dwie wieże broniące bramy znajdującej się na zachodnim końcu mostu.
Widok z bramy na zachodnim końcu mostu na Małostrański Rynek (Malostranské náměstí).
Czary! Na pierwszym planie Natalia stara się zrozumieć sztuczkę. W tle brama prowadząca z Mostu Karola do dzielnicy Malá Strana.
Ściana Johna Lennona. Pierwotnie znajdował się na niej portret Johna Lennona i fragmenty tekstów Beatlesów.
Wygląd ściany ulega ciągłym zmianom – nowe napisy i rysunki zakrywają starsze.
Rynek Małostrański to ruchliwy przystanek tramwajowy. Na placu znajduje się także kościół Św. Mikołaja.
Jednonawowy, barokowy Kościół Św. Mikołaja, zwieńczony kopułą o średnicy 17 m.
Na Wzgórzu Petřín, zajętym głównie przez parki i ogrody, z okazji wystawy krajowej w 1891 r. wybudowano kolejkę linową, wieżę widokową przypominającą wieżę Eiffla oraz Labirynt Luster.
Na wieżę widokową trzeba wejść o własnych siłach. W środkowej części wieży znajduje się dwoje spiralnych schodów, po jednym dla wchodzących i schodzących; każde z nich liczy po 299 stopni.
Z wujkiem Tomkiem 🙂 Na poziomie niższej platformy widokowej. Wyższa platforma znajduje się na wysokości 55 m. Cała wieża mierzy 63,5 m.
Widok na Wełtawę i południowo-wschodnią część Pragi z wieży widokowej na Wzgórzu Petřín.
Sześć mostów na Wełtawie (pierwszy z prawej to Most Karola) i północno-wschodnia część Pragi.
Widok na wschód – dzielnica Malá Strana, Most Karola i Stare Miasto. Zielone wzgórze z zamkiem to Wyszehrad (Vyšehrad). Na Wełtawie widoczny próg wodny (práh).
Malá Strana i Hradczany (Hradčany), widok na północ od wieży.
Hradczany, od lewej widoczne: Pałac Schwarzenbergów (z szarą dachówką, w kształcie litery T), zamek królewski (z pomarańczową i szarą dachówka, z dziedzińcem) i Archikatedra Św. Wita, Wacława i Wojciecha.
W Labiryncie Luster. Szału nie było 🙂
Wzgórze Petřín ma 318 m n.p.m. Można na nie wjechać kolejką (jak my), lub wdrapać się per pedes.
Kościół Św. Macieja, w centrum ciemne wieże Mostu Karola, na horyzoncie wieża telewizyjna Žižkov, mierząca 216 m.
Wyższa z wież Mostu Karola znajdująca się po zachodniej stronie Wełtawy. Kierujemy się na Stare Miasto.
Most Karola wieczorową porą. Na horyzoncie Archikatedra. A na moście turystów nie ubyło 🙂
Właściwie to tłum chyba nawet zgęstniał. Po lewej kopuła Kościoła św. Franciszka z Asyżu, po lewej wieża mostowa Starego Miasta.
W sobotę postanowiliśmy zacząć od Hradczan. Na naszej drodze do celu stanął triatlon, z powodu którego zamknięty dla tramwai był most Legií, którym nasz środek transportu dostarczyć nas miał na miejsce. Ruszyliśmy więc na Hradczany pieszo, a w czasie spaceru obejrzeliśmy przygotowania do triatlonu, zwiedziliśmy fragment Malá Strana, odpoczęliśmy w niezwykłej kawiarni Café kafíčko, której odwiedzenie polecamy.
Gdy dotarliśmy na Praski Zamek stwierdziliśmy, że jest tam co oglądać 🙂 Mimo błyskawicznego tempa, bez zagłębiania się w szczegóły, zwiedzenie zamku zajęło nam pół dnia. Wejście na teren Praskiego Zamku jest bezpłatne, ale wymaga przejścia przez bramki wykrywające metal i poddania się ewentualnym oględzinom dokonywanym przez wartowników. Na terenie kompleksu znajduje się 10 biletowanych atrakcji turystycznych, m.in. Stary Pałac Królewski, Bazylika Św. Jerzego, Skarbiec Archikatedralny, Złota Uliczka, Wieża Prochowa, Archikatedra Św. Wita, Wacława i Wojciecha i południowa wieża archikatedralna. Nie ma możliwości kupienia biletu na poszczególne atrakcje, wybrać trzeba jedną z trzech opcji, łączących wejścia do różnych miejsc. Pierwsza obejmuje najmniejszą liczbę atrakcji, trzecia zaś wszystkie 10 z nich. My wybraliśmy wersję pośrednią, obejmującą 4 miejsca, tj. Złotą Uliczkę, Archikatedrę, Stary Zamek Królewski (którego nie zwiedziliśmy) i Bazylikę Św. Jerzego. Koszt naszego biletu dla jednej osoby dorosłej to 250 CZK. Na zamku również wykupić można bilety rodzinne, które są bardzo korzystne cenowo, w porównaniu z pojedynczymi biletami.
Po obiedzie wróciliśmy na drugą stronę Wełtawy i tam rozdzieliliśmy się na podgrupy. My najpierw zjedliśmy po jednym trdlo, tj. słodkim przysmaku z ciasta, posypanym cukrem i cynamonem, z wybranym mazidłem, które kupić można w Pradze niemal na każdym kroku, choć to deser pochodzący ze Słowacji 🙂 Zasłodzeni pooglądaliśmy żydowską dzielnicę Josefov, następnie przejechaliśmy metrem do Náměstí Míru (Placu Pokoju), gdzie po zwiedzeniu jego okolic udaliśmy się na tramwaj jadący do hotelu. A w tramwaju spotkaliśmy Anię, Zbyszka, Olę i Natalię 🙂
W drodze na Hradczany minęliśmy tablicę upamiętniającą Aksamitną Rewolucję (Aleja Narodowa, nieopodal Teatru Narodowego).
Most Legií. Rumaki czekają na swoich jeźdźców. Oni tymczasem szykują się do zmagań w Wełtawie!
W drodze na wzgórze zamkowe.
U podnóża Hradczan, znajduje się barokowy Pałac Wallensteina.
W skład kompleksu wchodzi ogród, z przykuwającymi uwagę pawiami 🙂 …
… oraz czeski Senat.
Ogród podzielony jest na kilka części. W jednej z nich, zwanej zaczarowanym ogrodem, znajduje się sztuczna ściana naciekowa.
Naturalne elementy łączą się tu ze sztucznymi, wzbudzając niepewność, którą potęgują złudne wskazówki, jakoby ścianę zamieszkiwać mogły żaby, węże czy inne stwory.
Nad stawem z wyspą. A na wyspie replika rzeźby Herkulesa walczącego ze smokiem.
Na Hradczanach zaczęliśmy od Złotej Uliczki, niegdyś nazywanej Złotniczą. Istniejące na niej domki powstały w XVI w., poprzez dobudowanie ich do muru obronnego.
Na poddaszach domków na Złotej Uliczce biegnie chodnik łączący wieże Białą i Daliborską, znajdujące się na dwóch końcach ulicy.
Początkowo znajdowały się mieszkania zastępcze, potem mieszkania straży zamkowej. Następnie na Złotej Uliczce osiedliła się praska biedota. Obecnie są tu sklepiki i galerie.
“Tu żył Franz Kafka”. Złota Uliczka, domek nr 22.
Wnętrze domku nr 12.
Widok na Pragę z okolic Złotej Uliczki. W centrum widoczny Most Karola.
Bazylika Św. Jerzego – romański kościół z dwiema wieżami.
Zachodnia fasada Bazyliki Św. Jerzego w stylu barokowym.
Wnętrze Bazyliki Św. Jerzego.
Oczywiście jest Św. Jerzy walczący ze smokiem.
Archikatedra Świętych Wita, Wacława i Wojciecha – wzniesiona w całości z kamienia, bogato dekorowana, stanowi czołowe osiągnięcie średniowiecznej architektury.
Elewacja zachodnia z rozetą i dwiema wieżami liczącymi ponad 90 metrów. Wieże mają po trzy kondygnacje, dwie dolne mają plan kwadratu, górna zaś ośmioboku.
Wieża południowa, z ośmioma dzwonami. Na prawo od niej znajduje się historyczne wejście do Archikatedry, tzw. Złota Brama. Ozdobiona jest ona mozaiką przedstawiającą Sąd Ostateczny.
Złota Brama poprzedzona jest, wspartym na trzech arkadach, portykiem. Nad arkadami przedsionka znajduje się skarbie z czeskimi insygniami koronacyjnymi, w tym koroną Św. Wacława.
Wnętrze Archikatedry. W tym kościele grzebano i koronowano królów czeskich.
Jednym z innowacyjnych rozwiązań zastosowanych w Archikatedrze jest sklepienie sieciowe, w którym żebra nie przecinają się w centrum danego przęsła, lecz nieco dalej.
Zamek Królewski. Do 1918 r. był siedzibą monarchów.
Obecnie Zamek Królewski jest siedzibą Prezydenta Republiki Czeskiej.
Wejścia na dziedziniec bronią groźne rzeźby i wartownicy.
Panorama Pragi sprzed Pałacu Królewskiego.
Loreta – kompleks barokowych bydynków sakralnych na Hradczanach.
W drodze na Josefov przecięliśmy Mariánského náměstí, gdzie znajduje się Nowy Ratusz – siedziba praskiego magistratu i burmistrza.
Jedna z wielu bogato zdobionych kamienic w dzielnicy Josefov.
Synagoga Staronowa jest najstarszą w Europie do dziś funkcjonującą synagogą.
Ratusz Żydowski zwieńczony jest drewnianą wieżą zegarową, obok której znajduje się zegar z hebrajskimi cyframi. Jego wskazówki poruszają się w przeciwnym – od tradycyjnego – kierunku.
Synagoga Maisela (Maiselova synagoga). W jej środku znajduje się muzeum. Niestety wszystkie synagogi były zamknięte dla zwiedzających (sobota to zły dzień na zwiedzanie synagog :().
Synagoga Hiszpańska (Španělská synagoga) z II. połowy XiX w. Obecnie znajduje się w niej także Muzeum Żydowskie.
Synagoga Klausowa. W środku muzeum, a nieopodal żydowski cmentarz.
Praski metronom nad Wełtawą. Powstał w 1991 r. w miejscu, gdzie wcześniej stał największy na świecie pomnik Stalina (zburzony w 1962 r.).
Dzielnica Vinohrady. Kościół Św. Ludmiły na Placu Pokoju (Náměstí Míru). Znaczna część placu zajęta jest na park. Pod powierzchnią ziemi znajduje się stacja metra.
W niedzielę po śniadaniu pożegnaliśmy ekipę “kielecką”, która ruszyła w drogę powrotną. Jako że my do domu mieliśmy znacznie bliżej, postanowiliśmy jeszcze raz odwiedzić centrum. Tego dnia doskwierał uciążliwy upał, a przed mocno świecącym słońcem trudno się było schować. Kasia nabawiła się piegów 🙂
Widok z hotelowego okna mieliśmy na bocznicę kolejową (zdjęcie z dużym zoomem). Sąsiedztwo nie było uciążliwe (hałaśliwe), a radość Tomka z obserwowania pociągów – bezcenna 🙂
Wieża Prochowa z XV w. liczy 65 m. Postawiona została w miejscu poprzedniej bramy miejskiej, stanowiącej element murów obronnych miasta.
Obok wieży niegdyś znajdowała się królewska rezydencja. Po przeniesieniu siedziby królów na Hradczany wieża straciła swoje znaczenie. Do dziś jest jednak jednym z symboli Pragi.
Po prawej stronie od wieży, w miejscu dawnego Pałacu Królewskiego, znajduje się secesyjny Miejski Dom Reprezentacyjny.
Dominikański kościół Św. Idziego, w którym mieści się polska parafia w Pradze.
Ośmiornica w Wełtawie!
Zbudowany w 1996 r. w stylu dekonstruktywistycznym biurowiec nad Wełtawą nosi nazwę Tańczącego Domu. Przypomina ponoć tańczącą parę.
Ratusz Nowomiejski, czyli ratusz dla średniowiecznego Nowego Miasta. W 1419 r., w czasie powstania husyckiego, z okna ratusza wyrzucono katolickich radnych (I defenestracja praska).
Instalacja artystyczna nad praską uliczką.
Praga bardzo nam się spodobała, a ten krótki pobyt w mieście pozwolił nam przekonać się, że zasłyszane opinie o uroku miasta, nie są przesadzone. Do Pragi nawet nie tyle chcemy, co musimy wrócić. Tyle jeszcze miejsc zostało do zobaczenia 🙂
Related
