Do kempingu Solitudo w Dubrowniku dotarliśmy w piątek po południu. Próbowaliśmy zmienić plan tak, by nie znaleźć się w Dubrowniku w weekend, ale nie wyszło :). Pogoda była, jak na koniec października, wyśmienita – temperatura w dzień sięgała 20 °C. Weekend + pogoda = tłumy w Dubrowniku. Choć ponoć mamy wypaczone pojęcie o tym, co to są tłumy turystów w Dubrowniku. Jak dla nas – ludzi było sporo. Może nie widać tego na zdjęciach, ale wynika to przede wszystkim z tego, że czasem na zrobienie zdjęcia czekamy kilka minut, aż w kadrze się przerzedzi.
Kemping Solitudo jest ogromny, ale poza sezonem otwarta jest tylko jego część, usytuowana nieopodal recepcji. Kemping ma dobrze zorganizowaną część sanitarną oraz kratki do spuszczania szarej wody (czyli tej, która wykorzystywana jest do mycia). Kasi oczywiście najbardziej do gustu przypadły miejscowe koty 🙂
Pięćset metrów od kempingu jest przystanek autobusowy, skąd odjeżdża autobus do centrum (pod bramę Pile). Czas podróży to ok. 20 minut, bilet kosztuje 12 kun (HRK), czyli ok. 8 zł. Autobus kursuje co ok. 15 minut.
Gdy pierwszego dnia dojechaliśmy do centrum trwał zachód słońca. Tego dnia zapoznaliśmy się pobieżnie z topografią miasta, przygotowując do szczegółowego zwiedzania w sobotę.
Na kampingu Solitudo. Miejsca postojowe były całkiem spore, poza sezonem otwarta bowiem była część “komfort” kempingu. Parcele “standard” z pewnością są nieco mniejsze.
Brama Pile w zachodniej części murów obronnych miasta. Do miasta prowadzi najpierw kamienny, a następnie zwodzony most. Nad wejściem umieszczono posąg Św. Błażeja.
Zachód słońca nad Adriatykiem, jeszcze przed wejściem za mury Starego Miasta. Po lewej stronie widoczne są mury obronne, a konkretnie Fort Bokar, po prawej zaś – twierdza Lovrijenac.
Tuż za bramą Pile: po lewej kościół Zbawiciela i Kościół Franciszkanów (z wieżą), po prawej Wielka Fontanna Onufrego.
Placa to główny deptak Starego Miasta, prowadzi od bramy Pile do placu Luža. Niegdyś stały nim bardzo okazałe budynki, zniszczone w trzęsieniu ziemi w 1667 r.
Kamień, którym wyłożona jest Placa, został wypolerowany przez miliony turystów. Budynki przy ulicy odbudowano po trzęsieniu ziemi z jasnego wapienia.
Na końcu Placa, na placu Luža, góruje wieża zegarowa, mierząca 31 m. Zegar z połowy XV w., oprócz czasu, pokazuje fazy księżyca. W umieszczony na szczycie wieży dzwon biją dwie postaci, tzw. zieloni.
Pałac Wielkiej Rady Dubrownika. Wielka Rada stanowiła prawo i podejmowała najważniejsze decyzje dotyczące miasta; była odpowiednikiem dzisiejszego sejmu. Władzą wykonawczą była Mała Rada.
Mała Rada urzędowała – razem z rektorem – w Pałacu Rektorów. Rektor był wybierany na miesiąc lub rok i przez ten czas nie mógł opuszczać pałacu. Jego władza nie była zbyt duża – miastem rządziła Mała Rada.
Barokowy kościół Św. Błażeja – patrona Dubrownika, przy placu Luža.
Za Pałacem Wielkiej Rady i Pałacem Rektorów znajduje się port. Na zdjęciu widoczne zabudowania starej stoczni.
Port z innej perspektywy, z widocznym fragmentem Twierdzy Św. Jana, stanowiącej element murów.
Wałęsając się bocznymi uliczkami …
… można dojść do wniosku …
… że piątek to dzień robienia prania.
W Dubrowniku jest całkiem sporo schodów.
A na schodach jest sporo kotów (te zaraz na siebie skoczą).
I mieszkańcy znajdują jeszcze miejsce na zieleń!
Następnego dnia rano pojechaliśmy autobusem do centrum. Z uwagi na maszerujące pochody jednostek reprezentacyjnych wojsk i innych służb mundurowych autobus nie dowiózł nas do celu i ostatni odcinek pokonaliśmy spacerkiem. Mogliśmy za to poobserwować Chorwatów w mundurach 🙂 i zobaczyć Stare Miasto z nieco innej perspektywy.
Tego dnia schodziliśmy całe Stare Miasto, na koniec zostawiając sobie wędrówkę po murach obronnych. Umocnienia mają ok. 2 km długości. Mury od strony Adriatyku osiągają grubość 1,50 – 3 m, od strony lądu zaś 4-6 m.
W drodze na Stare Miasto spotkaliśmy paradę służb mundurowych.
Wzgórze Srđ, leżące na północ od Starego Miasta, mierzy 412 m n.p.m. i jest doskonałym punktem widokowym. Można na nie wjechać kolejką linową.
Obserwowane z oddali Stare Miasto. Na pierwszym planie, znajdująca się przed murami, twierdza Lovrijenac, zbudowana na niemal 40 m skale.
Widok z okolic twierdzy Lovrijenac na mury Starego Miasta. Po prawej stronie widać fragment wyspy Lokrum.
Fort Bokar to najbardziej na zachód wysunięty punkt murów obronnych. Z niego obrońcy mogą strzec bramy Pile i wypatrywać wrogów z morza.
Baszta Minčeta to najdalej na północ wysunięty element murów obronnych, a także najwyższy ich punkt.
Pomiędzy Fortem Bokar i Basztą Minčeta znajduje się brama Pile. Za bramą rozpoczyna się deptak Placa.
Po drugiej stronie bramy – Wielka Fontanna Onufrego. Powstała ona w XV w., jako punkt czerpania wody z wodociągów.
Wielka Fontanna Onufrego, a za nią Kościół Zbawiciela z rozetą w fasadzie budynku.
Kościół Franciszkanów z XIV w., kiedy to zakon, dla własnego bezpieczeństwa, postanowił przenieść się w obręb murów miejskich.
Placa z widokiem na wieżę kościoła Franciszkanów. Budynki przy Placa wyposażone są w jednakowe okiennice.
Druga strona Placa – w kierunku placu Luža; widok na wieżę zegarową.
Po lewej stronie od wieży zegarowej znajduje się Pałac Sponza, po prawej zaś Mała Fontanna Onufrego.
Pałac Sponza pochodzi z XVI w. i jako jeden z niewielu budynków w Dubrowniku nie ucierpiał w czasie trzęsienia ziemi w 1667 r.
Mała Fontanna Onufrego jest, tak samo jak jej duży odpowiednik przy bramie Pile, elementem systemu zaopatrzenia miasta w wodę, pochodzącego z XV w.
Wieża zegarowa z widocznym zieleńcem. W tle wzgórze Srđ, z którego żołnierze Czarnogóry ostrzeliwali miasto w czasie oblężenia (od X 1991 r. do V 1992 r.).
Przy placu Luža, przed kościołem Św. Błażeja stoi kolumna Orlanda. Łokieć rycerza wykorzystywany był w mieście jako miara długości, a sama kolumna – jako pręgież.
Gotycko-renesansowy Pałac Rektorów z kolumnadą na parterze i podwójnymi oknami na piętrze.
Wschodnia część Starego Miasta, z portem. Okrągła bryła na środku to fort Św. Łukasza. Po prawej – Twierdza Revelin, połączona z murami kamiennym mostem.
Widok na port z murów twierdzy Revelin. Po prawej widoczny fort Św. Łukasza i wieża zegarowa. Na środku – kopuła katedry Wniebowzięcia NMP.
Z tego samego miejsca spojrzenie na port i twierdzę Św. Jana. Na horyzoncie wyspa Lokrum, na którą dopłynąć można łódkami odpływającymi z molo koło fortu.
Wschodnia brama miasta – brama Ploče. Z miastem połączona kamiennym mostem i drewnionym mostem zwodzonym, przerzuconym nad fosą.
Kościół Zwiastowania Najświętrzej Marii Panny z XVI w. oraz wczesnoromański kościółek pw. Św. Łukasza (z IX-XI w.) – okolice bramy Ploče.
Spacer po murach obronnych to jedna z największych atrakcji Dubrownika. Wejścia na mury są dwa: jedno obok bramy Pile, drugie obok bramy Ploče. Wybraliśmy to drugie.
Weszliśmy na mury. Na zdjęciu widoczne kościółki Zwiastowania NMP i Św. Łukasza. W głębi kasa. Bilet dla jednej osoby to koszt 150 HRK, czyli ok. 93 PLN.
Port z twierdzą Św. Jana. Z przodu fragment murów w okolicach bramy Ploče.
Na pierwszym planie kościół z wieżą i klasztor Dominikanów z XIII w.
Klasztor Dominikanów położony jest w bezpośredniej bliskości bramy Ploče, wobec czego musiał mieć cechy budowli obronnej. Dom zakonny i kościół tworzą duży czworobok, wewnątrz którego jest spory dziedziniec.
W centralnej części widoczne: wieża zegarowa, katedra Wniebowzięcia NMP oraz kościół Św. Błażeja. Na horyzoncie wyspa Lokrum.
I to wszystko na zbliżeniu. Na wieży zegarowej widać jednego zieleńca, którego zadaniem jest uderzanie w dzwon.
Zbliżamy się do najwyższego punktu murów obronnych – baszty Minčeta, która osiąga wysokość 22 m.
Widok na wschodnią część Starego Miasta z baszty Minčeta.
U podnóża baszty Minčeta mieści się boisko. Gorzej, jak piłka wypadnie na aut 🙂
Tak z baszty wygląda zachodnia część murów. Flaga powiewa nad bramą Pile, nad morzem widoczny fort Bokar, a po prawej twierdza Lovijenac.
W czasie bombardowania miasta w okresie 1991-1992 r. wiele budynków zostało uszkodzonych lub zniszczonych. Jak widać – nie wszystkie odbudowano.
Baszta Minčeta i górujące nad miastem wzgórze Srđ z widoczną stacją końcową kolejki linowej.
Wieża kośioła Franciszkanów, którą dotąd oglądaliśmy z perspektywy deptaka Placa. W oddali kościół Św. Ignacego.
A w bezpośrednim sąsiedztwie bramy Pile – Wielka Fontanna Onufrego. Dopiero teraz widać, że na szczycie kopuły jest otwór 🙂
Nad bramą Pile: deptak Placa, wieża kościoła Franciszkanów, w głębi wieża zegarowa.
Przerwa na cytrynę 🙂
Od strony morza mury na szczycie nie są zbyt szerokie.
Południowa część murów miejskich. Jak widać można bez przeszkód wydostać się także poza mury 🙂
Fort Bokar, a w oddali – niepołączona z murami, stojąca na wysokiej skale, twierdza Lovrijenac. Miasto przystąpiło do budowy twierdzy, gdy Rada dowiedziała się, że Wenecjanie wysłali statki …
… z materiałami budowlanymi i zamierzają zbudować własne umocnienie w bezpośredniej bliskości murów, zagrażając bezpieczeństwu miasta. Gdy statki dopłynęły do celu, twierdza była już gotowa 🙂
Na tarasie widokowym (dachu) półokrągłej twierdzy Św. Jana. Twierdza powstała dla ochrony portu. Obecnie mieści się w niej Muzeum Morskie i akwarium.
Wracamy do punktu wyjścia. Wieczorne spojrzenie na port i twierdzę Św. Jana.
Bramą Ploče wyszliśmy poza obręb murów.
Wzdłuż umocnień przeszliśmy do bramy Pile i stanowiącego nasz cel przystanku autobusowego.
Następnego dnia rano, przed wyjazdem z Chorwacji, pojechaliśmy obejrzeć panoramę miasta.
Ponoć najlepszy widok jest ze wzgórza Srđ, ale my postanowiliśmy pooglądać Dubrownik …
… z pobocza przy drodze D8 (Jadranska cesta). Nam wystarczyło 🙂
Oczywiście nie może zabraknąć galerii poświęconej kotom. Bardzo lubimy takie miejsca, jak Dubrownik, gdzie sierściuchów są całe tabuny 🙂
Nieufny spotkany w drodze na Stare Miasto.
Wyga zaobserwowany przed Wielką Fontanną Onufrego.
Strażnik na posterunku przed sklepem spożywczym poza murami Starego Miasta.
Przyjazny na kempingu…
… oczekujący na kabanosa.
Zgłodniały i lubiący nasze kabanosy oraz śmietnikową pizzę na punkcie widokowym przy drodze D8.